Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

зіма

Яшчэ не ацэнена

Анёл завітаў у госці.
Ніхто, насамрэч, не заўважыў
ягоную кволую постаць:
бацька свіную шынку ўзважваў,
маці гусака абскубала,
суседу на глупства часу бракуе,
а суседка сказала
што анёл яе не хвалюе.
А ты спачывала ў высокіх аблоках,
раскінуўшы рукі, як белыя крылы,
глядзела ў раскрытае вечнае неба
і здавалася існым анёлам.



Яшчэ не ацэнена

"У чаканні зімы"
Шэрае неба хмары гайдае
Сумную песню вецер спявае
Рэдка знянацку з-за небасхілу
Выгляне сонца пужліва
Сум і маркота,холад і дожд
Стукае сэрца тужліва
Лісьце зчарнела,травы пажоўклі
Стог адзінокі ў полі стаіць
Песні птушыныя ў лесе замоўклі
Клін запаздалы ляціць
Дзесьці знікае ў малочным тумане
Быццам ляцеў і няма
Хутка знямелую землю накрые
Белаю коўдрай зіма.



Яшчэ не ацэнена

Адною з веснавых прыкмет,
Сярод зімы, нібы для смеху,
Нясмела з-пад гнілога снегу
Зірнулі прымулы на свет.

Вось так і наша пачуццё —
Цераз напластаванні думак,
Скрозь церні гарадскога тлуму —
Шукала права на жыццё.

Ды не ў пару — мароз вясной,
І рана сад зацвіў дарэмна.
І наш з табой раман — не ў тэрмін,
Бо ты — той самы, а — не мой.

Магло б... але ж не адбылося.
Маглі б... ды толькі не цяпер.
І мне шуміць лістотай сквер
Аб непапраўнай адзіноце.



Яшчэ не ацэнена

Для мяне зіма заўсёды - казка,
Пер’е крышталёвае на шкле,
Гурбы снегу і завеі ляскат,
Што ганяе снег на памяле.

Вецер запрагае хмары ў сані
Едзе па калдобах і трасе -
Снег ляціць кавалкамі, вусамі,
Завісае шапкай на страсе.

Новы год і госцейка ў хаце
З пахам хвоі, лесу і смалы,
Бляск вачэй даверлівых дзіцяці
І дарослы кожны, як малы.

Споведзь прад сабою, таямніцы
І чаканне цудаў у Раство,
Промні Каляды на аканіцах,
Карагоды, песень хараство.

Акунанне ў ледзяной вадзіцы,
Вызваленне цела з кайданоў,
Варажба дзяўчатак на грамніцы
І выццё блукаючых ваўкоў.

Казкі пра казу і ваўкалакаў
На ляжанцы цёплай у сяле
І сляды на снезе розных лапаў,
Елачкі ў лесе, як шале…

Апетыт пасля лыжні, бадзёрасць
Быццам бы змяніў, як заяц, поўсць.
Адыходзяць стомленасць і хворасць -
Вось такія цуды ўзімку ёсць…

© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2016
Свидетельство о публикации №116011906275