Са зборніка “Пранізлівае”.
***
Як Рэкі прабівАюцца
з ВытОкаў…
Як Дрэвы выбірАюцца
з сямЯн…
Каб плыць – ДалЁка…
Каб ўзнясцісь – ВысОка…
Вось так жа – Мара
нараджАецца ў ЗямлЯн.
Пайсці,
паглЕдзець Сьвет –
па ШлЯху МлЕчнаму,
а не сядзець на хаце
ўвесь жыццЁвы Век…
Бо, ўсё на Зямлі застаЕцца –
навЕчна…
І – Рэкі, і – Дрэвы…
І – ЧалавЕк…
Бо, на Зямлі,
у таўкатні і спрЭчках,
абрЫдла жыць –
да “днёў апОшніх дОнца”…
Чаму ж, ды не пайсцІ,
па Млечнаму,
ў Касмічны Край
БяскОнцы…
Бо, там – Планід…
Што хОпіць –
па адной
на кОжнага !
Няўжо ў СусьвЕце – мы аднЫ…
СябрОў жа там
сустрЭць мы мОжам !
І можа там –
Ўсяго хапАе на Усіх,
глядзІце –
колькі там
прасторнай Волі !
Тут мы –
ператварЫліся у Псіхаў,
грызУчыхся
у мАлым
Псіхпакоі…
*+*
17 студзеня 2014г.
**( з ВытОкаў – из Истоков; ўзнясцісь – вознестись ввысь; Мара – Мечта;
нараджАецца- рождается; па ШлЯху МлЕчнаму – по Млечному Пути;
застаЕцца – остаётся; у таўкатні і спрЭчках – в столпотворениях и ссорах;
БяскОнцы – Бесконечный; Планіда – Планета; хОпіць – хватит; на кОжнага – на каждого; няўжо ў СусьвЕце – неужели во Вселенной; сябрОў – друзей; сустрЭць – встретить;
Ўсяго хапАе на Усіх – Всего хватает Всем; глядзІце – всмотритесь;
прасторнай Волі – простора для Свободы; грызУчыхся – перегрызшихся;
у мАлым Псіхпакоі – в маленькой Психпалате).