Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Конь і Жаба

Сярэдняя: 2.5 (8 галасоў)

На станцыю калгасны старшыня
На Вараным імчаўся:
Спазніцца на цягнік баяўся,
Таму і паганяў каня,
Хоць Вараны і сам стараўся
I брычку вёз,
Што толькі колы тарахцелі. —
Конь спраўны быў, у целе.
Направа ад дарогі рос
Авёс,
Налева — памідоры спелі.
Затым дарога павярнула ўбок,
Да новага мастка, праз кукурузу.
I трэба ж здарыцца было канфузу!
Ледзь толькі Вараны ускочыў на масток.
Зрабіў адзіны крок
I... спатыкнуўся.
Але ён тут жа схамянуўся
I так панёс і брычку й седака,
Што ажно пыл паплыў па полі.
«А я не спатыкаюся ніколі, —
Сказала Жаба з-пад мастка, —
Хоць так жа, як і ён, я маю
Чатыры гэткія ж нагі.
Не, не — работнік ён благі,
Ніхто яго са мной не параўнае».
«Заладзіла, — сказаў абураны Барбос. —
Ну спатыкнуўся ён, але ж павёз
I давязе да месца брычку.
Вось даць бы пстрычку
Табе ў зялёны нос!
Маўчала б ты ужо, навошта выхваляцца,
Іначай і не можа быць, —
Бо хто не бегае, а так, як ты, сядзіць,
Таму не дадзена і спатыкацца».

На жаль, і так яшчэ бывае.
Сапун сядзіць, на іншых наракае:
Прамашка ў гэтага, памылка у таго...
Усё яму нядобра, слаба.
I толькі ўсё ў парадку у яго.
А ў працы ж сам — не конь, а жаба.