Я іх табе вясной прынёс
З зялёнае лясное далі.
Празрыстыя крупінкі рос,
Яшчэ на лісцях трапяталі.
Пачырванела ты ў адказ
На мой паклон і прывітанне.
Хай песняй стане гэты час
Майго юнацкага кахання.
Невінаваты я, што мы
Чаго няма, таго і просім.
Не злуй, што я сярод зімы
Табе тых красак не прыносіў.
А ты кіўнула галавой,
Маўляў, дарма сябе трывожыш:
– Яны патрэбны мне зімой,
Вясной прынесці кожны зможа.
Верш "Ландышы" Анатоля Астрэйкі
Цудоўна! Гучыць, бы музыка... Не выкінеш ні слова... Што можа быць лепш?