Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Анатоль Астрэйка

Нарадзіўся 24 ліпеня 1911 года ў сялянскай сям'і ў вёсцы Пясочнае, што непадалёку ад Капыля. Сапраўднае імя — Астрэйка Акім Пятровіч. У 1930 годзе скончыў двухгадовыя настаўніцкія курсы пры Мінскім педтэхнікуме. У 1932-34 гадах вучыўся на літаратурным факультэце Мінскага педагагічнага інстытута. Тады пачаў працаваць у беларускіх газетах.

У часы Вялікай Айчыннай вайны быў адказным сакратаром сатырычнай газеты-плаката "Раздавім фашысцкую гадзіну". Яго двойчы накіроўвалі на занятую фашыстамі тэрыторыю Беларусі. Знаходзіўся на Случчыне ў партызанскай брыгадзе імя Чкалава. У тыя часы быў напісаны зборнік вершаў пра баявыя справы народных мсціўцаў, азаглаўлены аўтарам "Слуцкі пояс". Гэты зборнік у 1943 годзе пад рэдакцыяй Мікалая Дастанка быў выдадзены ў партызанскай падпольнай друкарні, якая славілася выпускам слуцкай партызанскай газеты "Народны мсцівец". Пасля вайны, у 1964 годзе зборнік быў перавыдадзены.

У пасляваенныя гады ўзначальваў Гродзенскае аддзяленне Саюза пісьменнікаў, быў адказным сакратаром часопіса "Вожык".

Яшчэ ў студэнцкія гады ў газеце "Чырвоная змена" (1929 пад псеўданімам Якім Зорны надрукаваны першы верш А. Астрэйкі ("Гады заўжды напевам новым"). У 1940 выдаў першы зборнік вершаў "Слава жыццю". Рукапіс другога зборніка "Квецень" згарэў у час вайны ў Мінску. У пасляваенныя гады выйшлі кнігі паэзіі "Крамлёўскія зоры", "Добры дзень"(1948), "Зямля мая"(1952), "Песня дружбы" (1956), "Бацька мой, Нёман" (1961),"Сэрца насцеж" (1965),"Цвіціце верасы" (1975), "Зямная Случчына" (1977), "Ураджай цяпла" (1978), а таксама вершаваная казка "Елка" (1949) і паэма для дзяцей "Прыгоды дзеда Міхеда" (1956). У 1970 і 1981 гадах выйшлі "Выбраныя творы" у двух тамах.

Аўтар тэкстаў многіх папулярных песень ("Ой бацька мой, Нёман", "Песня пра Заслонава", "Шаўковыя травы" і інш.). Займаўся таксама перакладам на беларускую мову твораў пісьменнікаў народаў СССР.

Быў узнагароджаны ордэнамі "Чырвонай Зоркі" і "Знак пашаны", медалямі.

Astreyka.jpg


Яшчэ не ацэнена

Бывае, смутак душу агартае…
Тады ў музей мастацкі я іду,
І смутак мой, нібы туман, знікае —
З жыццёвай праўдай гутарку вяду.
Сустрэчы рады з кожнаю карцінай,
Перад табой нямею, прыгажосць.
Я слаўлю тых, хто след для нас пакінуў
Пра родны край, пра нашу маладосць.



Сярэдняя: 4.5 (24 галасоў)

Я іх табе вясной прынёс
З зялёнае лясное далі.
Празрыстыя крупінкі рос,
Яшчэ на лісцях трапяталі.

Пачырванела ты ў адказ
На мой паклон і прывітанне.
Хай песняй стане гэты час
Майго юнацкага кахання.

Невінаваты я, што мы
Чаго няма, таго і просім.
Не злуй, што я сярод зімы
Табе тых красак не прыносіў.

А ты кіўнула галавой,
Маўляў, дарма сябе трывожыш:
– Яны патрэбны мне зімой,
Вясной прынесці кожны зможа.



Сярэдняя: 4.4 (69 галасоў)

І ў будні дзень і ў радаснае свята,
Сюды да плошчы шмат дарог вядзе,
Сягоння паўшым у баях салдатам,
Народ вянкі да помніка кладзе!

Нібы на варту каля абеліска,
Пасталі елкі ў вешнім шынялі,
Завецца плошчай перамогі ў Мінску,
Адна з найлепшых плошчаў на зямлі!