Ты даруй мне за тое,што зрэдку
Я бываю у доме тваім,-
А жывём жа амаль па-суседску,
Па асфальце мы ходзім адным.
І гады неўзаметку зляцелі –
Твае дзеці ў дарогу пайшлі,
Збудавалі жыццё,як умелі,
І ўжо ўнукі ў цябе падраслі.
А ты ладзіш сямейную згоду,
Усё песціш дзяцей і унукаў,
Засланяеш сабою няўзгоды…
Калыхаць яшчэ будзеш праўнукаў.
Мы не часта з табой сустракаемся,
І на святы – калі-нікалі,
І адно аднаму усміхаемся,
І жадаем,каб добра жылі.
І ў сягонняшні дзень юбілейны
Пажадаю ўсё тое адно:
Жыць да сотні гадоў без стамлення,
Так пражыць,як нам Богам дано!
09.10.2005 г.