Яе адкрываюць дзеці,
Гэтую вабную, як бабуліна казка, нітку,
Якая злучае зоркі з расою
I не злучыць зоркі з расою;
Якая мяшае паветра з вадою
I не змяшае паветра з вадою;
Якая звівае аблокі з раллёю
I не саўе аблокі раллёю;
Якая сшывае неба з зямлёю
I не сшые неба з зямлёю.
У дзяцей пераймаюць дарослыя
Гэтую зманлівую, як матчына песня, нітку,
Каб адкрываць невядомае
Toe, што ёсць за домам;
Каб за ніткай ісці без стомы,
Некалі выйшаўшы з дому;
Каб не заседжвацца дома —
З падарожжаў вяртацца дадому.
I каб прыносіць дадому.
Сабраныя зоркі за домам.
Ах, гэтая зменлівая нітка!
Вечна яна дражніцца новымі небасхіламі!
А калі гэты верш быў
А калі гэты верш быў напісаны?
Вельмі цікава пастаўлены
Вельмі цікава пастаўлены твор. Дзякуй Вам, спадар Янка.
очень даже не плохо)))
очень даже не плохо)))
небасхілу - так па-беларуску.
небасхілу - так па-беларуску. гарызонт - русізм
Канешне, русізм. І менеджэр
Канешне, русізм. І менеджэр русізм, і аўтамабіль...