Ля мора, ля Чорнага мора
Спаткаўся, каханне, з табою.
Мяне захапляла ты моцна,
Ня трэба дзяўчыны другой.
Каханне маё ўзмацнялась:
Усё болей і болей любіў.
І розум, і голас губляў я,
І зрок я нарэшце згубіў.
Жыццё сваё сумнае вельмі
Не мог уявіць без цябе,
З табою заўсёды, паўсюдна,
А ты ўвесь час без мяне.
Як цяжка сказаць пару словаў:
– Каханне, кахаю цябе!
Як цяжка мне вытрымаць гора,
Што ты ўвесь час без мяне…
Ужо трэці дзень адпачынку
І шум мора вабіў мне лёс,
Бо для цябе я адзінка,
У цябе такіх шмат яшчэ ёсць.
Здаецца, што болей не зможам
Спаткацца з табою ніколі.
Каханнем к табе разгарацца
Я буду ўсё болей і болей…
Вельмі цудоўны верш.
Вельмі цудоўны верш.