Люты , што ты не лютуеш?
Мокрым снегам смагу толіш.
Ці то жалішся, ці злуеш
Што туман сядзібы голіць?
Пазнікалі гурбы снегу,
Дзе-нідзе - лядок бліскучы
Тонкім шкельм абярэга
Прыгажунь абцасы гучыць.
Пачарнелі, быццам ў сажы,
Пастарэўшыя дарогі…
Закахаўся, люты, кажаш?
Моцна так, аж да знямогі.
Як цябе я разумею -
Думкі ўсе не пра марозы.
Ад кахання кожны млее
І пьянее нат цвярозы.
© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2019
Свидетельство о публикации №119020403032