Быў я на поўначы,
Быў я і ў Сочы,
Там не такія
Салодкія ночы,
Там не такія
Вясельныя святы,
Там не такія
Красуні-дзяўчаты.
Як на Палессі,
Ля Прыпяці-рэчкі.
Тут вінаградам
Здаюцца парэчкі.
Сонца ярчэйшым
Здаецца на небе.
Смак свой, адметны,
Заўсёды ж у хлебе.
А росы на травах –
Нібыта каралі.
Бацькі за свій край
Нездарма паміралі.