МАТЧЫНЫ ВОЧЫ.
Бывае,
жыццё дастае,да нямочы…
Але,
куды ж ад жыцця уцячэш.
Успомняцца
добрыя матчыны вочы,
і,
робіцца сэрцу адразу лягчэй…
Кідае жыццё нас,
таўчэ нас,як хоча…
Здаецца,
і,
моцы няма ніякОй.
Лякарствам для сэрца –
матчыны вочы.
Яна разумее дзяцей непакой…
Жывем мы,
і,
колькіб гадоў не прайшло з нараджэння,
мы – дзеці для маці,
такое заўжды…
і матчыны вочы –
сьвятое лячэнне
ад бедаў,напасцяў,ці,ад нуды.
21 верасня 2012г, уначы.
Алег, адкажы, чаму не
Алег, адкажы, чаму не дадаюцца мае вершы?
Алег, адкажы, калi ласка,
Алег, адкажы, калi ласка, чаму не дадаюцца мае вершы? Ужо тры паслаў. Цi ёсць на сайце цэнзура альбо нешта накшталт мастацкага савету?