Матуля
У рачулцы ёсць вады багата,
Без вады не стала бы жыцця.
Ад матулі ёсць жыцця пачатак,
Ад яе любові пачуцця.
Пот і гразь змывае з нас рачулка –
Ад жыцця не лепшыя сляды,
У матулі сэрца б’ецца чутка,
Змыць крывёй гатова жах бяды.
Гоніць рэчка ўдзень і ўночы хвалі,
Тыя хвалі – працы мазалі,
І матуля ледзь адпачывае,
Абы мы шчаслівыя былі.
Ў рэчцы хваля пенаю ўзбялела,
У адказ на злых вятроў парыў.
Грэх казаць: “Матуля пасівела”,
Гэта Бог ёй срэбра падарыў.