Мне здаецца – так мала мне трэба.
Я не прагну раскошаў зямных.
Падары мне ў народзіны неба,
Адно неба з табой на дваіх.
Там калышуцца мроі ў аблоках
Пад загадкавых зорак матыў.
Падымі да вышыняў высокіх,
І скажы мне: “Найлепшая – Ты!”
Так сцаліш мяне. Мабыць не позна.
Таямніцай прычасця к сабе
Уратуй жа! Свет гэтакі злосны!
Застаўляе ўсміхацца ў журбе.
Прымушае чарсцвець і мірыцца
З абыякавым светам людзей.
Падары ж мне! Я стану сініцай!
І не буду больш лётаць нідзе.
Мне здаецца – так мала мне трэба!
Толькі тое, што ў многіх спазнаць.
Падары мне ў народзіны неба
Я пад ім навучуся лунаць.
19.19.2013г.
Мария! Твои стихи так же
Мария! Твои стихи так же прекрасны как ты сама! Пусть Господь хранит тебя! С любовью Наталья Балышева.