Лавіў ты гукаў галасы
лясоў, азер і рэк.
Бо тыя ж самыя лясы
спявалі цэлы век.
Музыкам нарадзіўся ты
і гукі - песні на зямлі...
Наладзіў з гукамі масты,
што струнамі гулі.
Яны табе шапталі сны,
якія дзейсніў наяве...
І трэлі ласкавай вясны,
складалі ноты ў галаве.
І задуменны погляд твой,
лунаў па свеце недарма.
У пачуццях бушавала кроў,
не прыняла ярма...
Сузор'е таленту твайго
уздымала слуп агню...
У гуках румбы і танго,
сумеў душу крануць...