Мы заблыталіся ў танцах –
Карагодах вечных ценяў.
Мы хадзілі сустракацца
З ветрам. Плакалі арэлі,
Ці смяяліся ды неслі
Нас да сцежак зорных… Падаць
Мусіў я, самотных песень
Як аматар, і трымаць
На руках сваю дзяўчыну,
Лёсам жыць у пырсках ночы…
У вачах кахання гінуць
Час прыйшоў... І я так хочу!...
2 кастрычніка 2012