Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Лірык Вінадорскі

Сярэдняя: 4.7 (14 галасоў)

Далонню шэрае акно раскрыла…
І вецер ірвануў фіранкі—крылы
Самотнай постаці між вечнага святла.
Апошні крок—і холад ў паветры,
І жорстка рве пачуцці… Знаеш, гэта,
Напэўна, сэрца памірае так дарма.

студзень 2011



Сярэдняя: 5 (14 галасоў)

Жадаў бы кожнае імгненне я цаніць,
Каб сэрца не казала: праглядзеў
Ды не пражыўшы страціў, і забыць
Не змог чамусьці. Толькі сродак дзе,
Які бы даў свабоду,захапіў
Пачуцці нашыя,уласную тугу?...
Што марыла,чым дыхала…любіў…
Я, нават, часам верыў,што змагу
Забраць сваю дзяўчынку,вечна жыць..
..На край зямлі,дзе сонца,зоры дзе..
Імгненне кожнае там здолеў бы цаніць…
Ды сэрца прашаптала: праглядзеў.



Сярэдняя: 4.6 (15 галасоў)

Засталося па кроплі на кожнага з нас..
Небагата… Жалкую, што я – гэта я.
Без сумлення бы жыць… Не магу; дык твая
Гэта кропля, якую пакінуў мне час.
Не хачу,каб меня называлі дурным..
Што такое бясконцасць? Ці варта хварэць,
Не шкадуючы сіл, за людей; разумець,
Што, калі прыйдзе ноч..застанешся адзін?
Рыцар праўды ці воін зямнога святла?
Ты забыўся! Не тое стагоддзе цяпер,
Калі гонар, павага заўжды бралі верх..
Сёння новы стандарт, перажыткаў няма.
Як няма і любові такой, як раней…
Ты хутчэй спіш з усімі, ніж толькі з адной,
На рахунках мільёны, але з галавой
Часам вецер сябруе. Што будзе далей?..
І яна вольным птахам шукае прыгод,
Засынае пад ранак на ложках чужых..
На мярэжы сусветнага руху я жыў…
Ды ніяк не магу зразумець столькі год:
Хто са мной размаўляе…Дзяўчына ці звер?
Скрозь каты, пекінэсы, наўкол галіафы…
Я наклею ў пашпарце фотку жырафы,
І няхай з глузду з’едзе міліцыянэр!



Сярэдняя: 4.7 (12 галасоў)

Калі я зразумею талент ваш:
Маўчаць гадамі ці пісаць бясконца,
Быць холадам або пякельным сонцам,
Будуючы палац кахання наш?...
Адразу ж руйнаваць яго пад корань,
Лунаць у зорах, баючыся ветру,
Хварэць ад сцюжы і глытаць паветра
У той жа час… Я невылечны дурань,
Што захацеў уласныя жаданні
Аддаць у рукі вашыя, але,
Як кажуць людзі, дурням жа шанцуе,
Калі яны кахаюць… Прывітанне
Я дасылаю вам; чаму сумую
Без вашых супярэчных тэлеграм?
Хто знае… Ды пішу я вам:
Кахаю, смайлік) і цалую*…