"Когда бог, спустившись с неба, вышел к народу из Питанских болот, ноги его были в грязи..."
А. і Б. Стругацкія
Багі сыйшлі к нам на зямлю,
Сур'ёзны добрыя іx твары.
Яны вучылі нас вагню,
і толькі чыстыя іx мары.
Але мы людзі. Разумелі
Y'сё па-свойму, як заy'жды.
Замест агню я бачыy' стрэлы
і бачыy' іx таксама ты.
Замест імгненняy' шлі стагоддзі,
Вайна. Прыпынак. і... Вайна.
Спакою людзі не знаходзяць,
Бо y'cё ж змагаецца яна.
Вось-вось брыдоту на абутку
Пабачаць сьветлыя Багі.
і вось, нарэшце абачнуy'шысь,
Яны абмыюць сапагі.
Яны пайдуць у свае нябёсы,
Пакінуць землі нам свае.
Каб не казал ніxто камусьці:
"На Беларусі Бог жыве".