На Беларусі чорны дзень!
Дзень смерці нашага сумлення!
Даколі будзем мы цярпець
над нашай годнасцю глумленні?
Сагнулі Беларусь у дугу...
Не убачыць Свет нашу тугу
і гора маці, згвалтаванай
суддзёй прадажным
і аравай
адкормленых і жорсткіх псоу!
Не дай нам, Божа, убачыць мора
тых слёз, што выплакалі у горы
матулі знікшых, зкатаваных,
у судах бязвінна змарнаваных!
крычыць душа і сэрдца рвецца!
бо нашым катам зноу здаецца,
што нас яны перемаглі...
Свае законы увялі...
Сваёю меркай меруць нас...
Але ж ліхія годы пройдуць!
за усё дасцё вы нам адказ!
Які змястоўны і душэўны
Які змястоўны і душэўны верш!!! Проста крык душы Літвы-Беларусі!! Дзякуй Вам Наталля!!!