На Беларусi чорны дзень!
Дзень смерцi нашага сумлення!
Даколi будзем мы цярпець
над нашай годнасцю глумленнi?
Сагнулi Беларусь у дугу...
Не убачыць Свет нашу тугу
i гора мацi, згвалтаванай
суддзёй прадажным
i аравай
адкормленых i жорсткiх псоу!
Не дай нам, Божа, убачыць мора
тых слёз, што выплакалi у горы
матулi знiкшых, зкатаваных,
у судах бязвiнна змарнаваных!
крычыць душа i сэрдца рвецца!
бо нашым катам зноу здаецца,
што нас яны перемаглi...
Свае законы увялi...
Сваёю меркай меруць нас...
Але ж лiхiя годы пройдуць!
за усё дасцё вы нам адказ!