На якіх бы "языцах" размовы
Пры сустрэчы сябры ні вялi,
Мне мiлей беларуская мова –
Дзіўны скарб маёй роднай зямлi.
Каб не ляснуцца “тварам аб глебу”,
Буду іншыя мовы вучыць,
Але ж наша не меней мне трэба
Дзеля песнi, што ў сэрцы гучыць,
Для выказвання шчырай любові
Да матулі-Радзімы маёй:
Хай жыве беларуская мова,
Каб заўжды размаўлялі на ёй!
Без яе анiяк немагчыма!
Без яе – жабракi мы i голь!
Гэта – голас любімай Айчыны,
Як да хлеба надзённага соль!
Гэта – ціхія спевы матулi –
Калыханкі-ахоўніцы сноў
І дзiцячыя «гулi-агулi»
Самых першых цi гукаў, цi слоў,
I маленькiя кніжачкi-казкi,
Што па літарах зведаў ты сам,
I ласкавы адказ «калi ласка»,
Што гаворыцца шчыра людзям.
Гэта – моўныя хвалі: «кахаю»,
«Подых ветрыка», «водар сасны»,
«Промні сонейка», «шчасце без краю»
І «шыкоўная квецень вясны».
Ці не радасць – гаворку завесці?
«Прывітанне» – вітаючым нас!
Як салодка гучыць «Смачна есцi»!
I як весела «Дзякуй» – адказ!
«Добрай раніцы», «Свята», «Цудоўна», –
Што ні слова – лунанне душы!
Беларусы – народ памяркоўны,
Хоць і нехта назваў – бульбашы.
Наша мова – бы чыстыя воды,
Што ў крыніцах нястомна журчаць…
А цi ж гэта не наша свабода –
Мовай продкаў сваiх размаўляць?!
2009