Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Надзеі

Сярэдняя: 5 (3 галасоў)

У інтэрнэце – Вашае фота;
апанпвала сэрцам пяшчота.

Ах, як шкада, што да Вас так далёка –
вусны ня могуць ляцець, бы аблокі!

Ад пацалункаў, што сьнег пры адліге
проста на неба, ці ж мы не змаглі бы?!

Побач з улоннем вусны шапочуць:
ах, як пяшчотна, ах, як шчакочуць

цэлую ноч патаемнае тое.
Аргазмы віруюць бурлівай ракою!

Ссорам мне? – Годы? – Гармоны гамоняць!
Мару: лагодныя грудзі далонямі

Пешчу і пешчу…. Салодкай размовы
нібы натхняны, шлю дотыкі словы…

Нібы? - Натхняны! Зрабіўся паэтам,
Сустрэўшысь з партрэтам гожай кабеты!

20/04/2013