Непаслухмянае сёння
Пярэчыць на кожным кроку
Ў гэткіх простых
Заўжды відавочных воку,
Якія вагаюцца
З боку на боку,
Ды маюць у сабе таямніцы.
Мае сяброўкі-зарніцы
Свпявалі аб тым,
Сяброўства што з заўтра
З нагоды сваёй хуткаплыні,
У параўнанні з тым , кім мы былі
Павіна быць непахісным,
У сутнасці лепшым,
пазнанай часткай,
срэбнаазёрных алешын.
Мы ствараем сваю рэчаіснасць,
Не заўважаючы прывабнасць хвілін,
Пакуты іншых у шэрагу ўласных карцін…