Агонь пякельны наймацнейшы,
А вораг змрочнаю сцяной...
Там мой дзядуля, сярод першых,
Бо я,нашчадак за спіной.
Крывавы бой і кулі смерчам
На франтавой перадавой...
Паўшклянкі спірту, позірк смерці
І камандзірскі кліч:"За мной!"
Не злічаны асколкі ў целе,
Спакой паранены бядой.
І колькі б год не праляцела,
Я ўсё вяртаюся ў той бой.
Душа праз стогн складае вершы,
Нясцерпны увабраўшы боль,
Ўстаю на рубяжы тамтэйшым,
Каб засланіць яго сабой.
Агонь пякельны наймацнейшы,
А вораг змрочнаю сцяной...
Там мой дзядуля, сярод першых.
Я побач з ім - не за спіной.