Наста нiк.
(Мялешчык Васiль Вiктаровiч)
Мiнула з той пары гадоў не мала…
Так захацелася, мне шчыра, расказаць
Пра дзядзьку роднага ,якi з дзяцiнства марыў
Вучыцца грамаце,каб лепей свет пазнаць.
Ступiў у жыццё i што хацеў–збылося,
Нялёгкi быў яго дзяцiнства шлях,
Юнак вясковы…,колькi давялося
Старання мужнасцi… i – вось надзейны сцяг
Настаунiка.Ен змог пераадолець
Пары лiхой нялёгкiя гады.
I людзi паважаныя i моладзь
Цяпер яму ўдзячны i тады,
Калi ступiў на шлях свой самастойны,
Матуля хвалявалася ,але
Ен не падвеў,заусёды быу дастойны
Яе надзей.I веды ўсе свае
Не закапаў,а перадаў з любоўю
Нашчадкам. І прыемна мне сказаць:
Кiрунак светлы ў жыццi знайшоў ен.
Адзiным вершам нельга перадаць…
…Калi сумую я,то ўспамiнаю
Той Варанеускi выган,шэлест лiп,
Руплiвую бабулю,хатку з краю,
У бярэзнiчку жаданы першы грыб…
I Вас, мой дядзька Вася, я бадзера,
Нe раз,чакаў ля Хвойнiка дамоў.
Усе было…,як быццам бы ўчора,
Вяртаўся ў час той зноў бы я i зноў.
Кажу Вам дзякуй, ад пляменнiкаў i ўнукаў,
Шкада,бязмерна хутка крочыць час.
Хто браў з Вас прыклад i старанна слухаў,
Заусёды шчыра будзе помнiць Вас.
*Варанеушчына-веска ў Беларусi,пад Мiнскам.
*Хвойнiк-лес каля вёскi.
1.05.2009