Палёт на паветраным шары
вышэй за давер і пакор.
Вакол незнаёмыя хмары
ствараюць ілюзію гор.
Хутка мяняюцца фарбы,
грукоча сапраўдная злосць.
У шчырай нянавісці неба
хвалюючая прыгажосць.
Паветраныя патокі
не ведаюць ветливых слоў.
Маланак магутныя токi
спыняюць у артэрыях кроў.
У вачах безназоўнага бога
горкія кроплі дажджу.
Канец! Мне не свеціць нічога,
нябёсаў я больш не хачу.