Навошта берагчы струны,
Калі жыцце не беражэ нас…
Разбіць цішыню музыкай,
Але не разбіць адзіноту…
Зорны дождж…
Падаюць ціха зоркі…
Я згараю…
Яны паляць мае нутро.
Прыгожа…
Не хавая тугі,
Забуду а леце.
Не чакаю цяпла.
І халодны попел
Над хатай маей-
Б’ецца у вокны.
Жоўтае лісце.
І ніхто не вяртае
Страчаных дзен
У халодным ложку.
Ні хмары на небе.
Толькі месяц
Свеціць тым,
Хто выйшаў на вонкі.
Шчаслівыя пары
Крочаць па бруку.
А тым каму страшна –
Гніць у кватэры!
І як прысуд
Глядець на дзверы.
Што горш?
Не аб тым мысліш, юнак,
Работай!
І жыць работай?!
Хачу навальніцы,
Душы памыцца
Трэба…