Промень апошні ключы перадаў Вечарніцы,
Кліча ў абдымкі ружова-загадкавы сон.
Толькі не спіцца… Чамусьці даўно ўжо не спіцца.
Думкі-лісты зноў прынесла мне ноч-паштальён.
Іх далікатна збіраю ў жыццёвую татку,
Змешваю, потым на тэмы старанна дзялю.
Успамінаю, гадаю, планую… Усю да астатку
Роздумам - марам на плаху сябе аддаю…
Склаліся веерам грэшныя ўчынкі і справы,
Іх спапяліць пакаяннем спрабую… Дарма!
Поспехі роўна ўлягліся, удачы і слава...
Дзякуй, што бокам мінулі сума і турма.
Думкі-лісты ў галаве то блукаюць, то скачуць.
Жвава вандрую на іх я па ўласным жыцці.
Аналізую, смяюся, сумую, малюся і плачу…
Лёс мой! Дазволь не зблудзіць!
Гэтай сцежкай да скону дайсці!
Налізаўшыся . Толькі "НЕ
Налізаўшыся
.
Толькі "НЕ СПІЦЦА" б мне з пляшкі гарэлкі.
Толькі цвярозым "АСТАТКУ" я рэшту знайду.
Торбу з сумой пераблытаю сціплым гарэзай.
Возь праз сто грам і анАліз лізУ і зуЮ)
З ПАВ УК
Цудоўна! Кранальна!
Цудоўна! Кранальна! Шчыра!
Паэзія!
Дзякую, Таццяна!
Lazzaro
Удзячна Вам,Lazzaro!)
Удзячна Вам,Lazzaro!)