Таццяна Цвірка

Таццяна Цвірка. Катэгорыі вершаў

каханне мама жыццё восень мова жанчына родны край боль вясна вершы для дзяцей адчай роздум творчасць душа прырода вершы

* * * Дзень адышоў...

* * *
Дзень адышоў.
Спакойны і звычайны.
Яшчэ адзін. Нічым ён не здзівіў.
Прывычна адпішчаў уранку чайнік.
І дождж самотна слёзы свае ліў.

Дзень адышоў.
Не пазваніла блізкім.
І ні радка ў сшытку не лягло.
Здароўе зноўку турбавала ціскам.
Крыху трывожна на душы было.

А дзень не пажадаў мне
”Добрай ночы!”
Пашлёпаў напрасткі. У небыццё.
Адбіў гадзіннік. Змружваюцца вочы.
…На цэлы дзень паменшала жыццё!

Пакінуць водгук

* * * Замяцеліў вішанькамі май...

* * *

Замяцеліў вішанькамі май.
Сыпле й сыпле, несупынны гэткі.
Прыгаршчамі поўнымі збірай
У траве пялёсткі, як манеткі.

Языком іх вецер зліжа, ах!
Не паспее і на смак забыцца –
Вішнямі-каралямі ў садах
Палахліва ліпень загарыцца.

* * *

Пакінуць водгук

* * * Як балюча!Як крыўдна! Як горка...

« А свет ізноў на вастрыні надзей» Я.Янішчыц

Як балюча! Як крыўдна! Як горка…
Там вайна!.. На суседскім падворку.
Чалавечая годнасць траціцца.
І бязвінным жыццём доўг плаціцца.

І ці будзе хто ў тым вінаваты?
Сатана правіць баль п'янаваты.
Сыпле жорсткасць, бяду, раўнадушша…
Адлятаюць пакутліва душы.

Свет аглух! Анямеў! Свет аслеп!
Вунь - на вострым лязе яго след.
І крывавіць асенняя пожня.
Памірае надзея апошняй!

Пакінуць водгук

*** У дождж начны

У дождж начны, пад сполахі маланак
Ты прыадчыніш дзверы ў мой пакой.
Заходзь, праходзь, прысядзь, каханы,
Пабудзь са мной.
У дождж начны, пад сполахі маланак
Ты раскажы пра ростань і тугу,
Адкрыйся мне, даверся мне, каханы,
Я зразумець змагу.

У дождж начны, пад сполахі маланак
(Стыхіі перашкодай нам не быць)
Расчулімся: ”Каханая…”,”каханы…”
А дождж –шуміць.

* * *