Небяспека над Наваельняй
У памяць аб Чарнобыльскай трагедыі
З імпэтнасцю, як гоначнае
аўто, прыйшла да нас
квітнеючая, сонечная
ды ранняя вясна.
Не спіць вясна – і ноччу сіліцца.
За ноч – бярозкі распусціліся!
Тэлевізар скупенька
кажа аб аварыі –
і навіны з “кубіка”
па вушах ударылі.
Накрыла вобласці дзве воблака –
пад коўдрай небяспечнай вобласці!
У трывозе, блізкай да ваеннай,
вёсачкі, што заражэнне маюць.
Небяспека – і над Наваельняй.
Пласт зямлі заражаны здымаюць.
Люд вёсачку ратуе,
нібы гняздзечка птахі:
дарогі асфальтуе
ды замяняе дахі.
Прыбор хвалюе вымяральны:
фіксуе фон высокі ён.
Будуюць душавыя, пральню –
ды павялічваецца фон.
Воблака па вёсцы сцелецца –
адсяляюць новаельненцаў.
Малыя ўцякаюць,
хаваюцца, плачуць:
і іх адсяляюць,
бо нельга іначай.
Наваельня – адна з тысяч
амярцвелых вёсак.
Ад яе ты аднясіся,
бусел, па нябёсах!
Зраўнавалі з зямлёй сельсавет:
тут ні буслу не жыць, ні саве.
І сава, і бусел
адсяляцца мусяць.