недзе з усходу гудок цеплаходу
ліпеньскім ранкам
што толькі не прымроіцца
знаёмы хлопчык Ваня
ля вусця Палаты
прамывае праз сіта
рачны пясок –
скарбы шукае
кірлі патрулююць сваю тэрыторыю
хто ім яе размеркаваў?
можна розныя выказваць здагадкі
але наўрад ці знойдзецца
дакументальнае пацверджанне
у высокіх травах
што атачаюць бераг
дзве вужакі спляліся
пульс крыніцы
і ўдары ўласнага сэрца
якое надзейна схавана
пад зялёным покрывам
лодка з прабітым дном
якую прыбіла сюды паводка
яна нетутэйшая
і ёй няёмка
і за сваё калецтва
і за падгляданне
можна сказаць ненаўмыснае
як мы цалуемся
пад старой вярбой
ведаю гэтага хлопчыка Ваню,
ведаю гэтага хлопчыка Ваню, толькі ён ужо вырас