Ну што, ізноў яго абралі
Iзноў — на цэлых пяць гадоу
На лепшае надзею скралі
А хто да гэтага гатоў...
У галаве мільгаюць цені
Няўжо цяпер мы прападзём
Мы гэтым шэрым днём асеннім
Нібы палонныя, ідзём
Стаяць навокал канваіры
Сабакі брэшуць, вецер дзьме
А на нагах нібыта гіры
Ніхто ў цябе іх не вазьме
I вось яны, што падтрымалі
Тырана нашага, ідуць
Няўжо свядомых нас так мала
Няўжо нам волю не дадуць?
Натоўп жыдоў калісь так сама
На смерць Iсуса асудзіў
А нам - ці выбрацца із ямы
Ўсім тым, хто бацькі супраць быў...
Выдатна
Выдатна