Ноч ідзе пакрысе,
Пах палыну нясе,
Адзінокая дрэва,
Дождж ідзе па траве.
Чую водар у краіне ,
Маці мілай , Літве!
Ехаў усьцешаны рыцар,
па пякучай расе,
Ехаў шляхціч дадому,
пакрысе, па расе,
Не шукаючы скону ў чужой старане,
Ён аддаў доўг Радзіме,
І ішоў да Цябе,
Ён ішоў па ўзлесках –узнёслы,
Дома дыхаў духмяным паветрам,
Бачыў маці старую і бацьку,
Бачыў любую жонку і Янку- моцны будзе хлапец!
І усьцешаны ,дома! Я ішоў пакрысе…
Ціхі стрэл маскавітаў і ляжу Я ў расе.
7 жніўня 2011 не друкаваўся
Ну што тут можна
Ну што тут можна рэцэнзіраваць?
Хіба што сэнс.
Вельмі падобна на пірацкую чорную метку. Гэта калі вобразна)
А калі канкрэтна, дык "прад'ява" звычайная, разлічаная на слабыя нэрвы.
Перадраў пачатак вершавання, ці кінуў пару капеек камусці за яго, а потым дадаў рускі тэкст, перакладзены праз перакладчык Гугла.
Можа гэта і не так, але што адчуваю пасля гэтага адзінага Вашага творчыка, пасля асабістага Вашага запрашэння, тое і пішу.
P.S.
Асабліва уражвае назва, калі "С" чытаць па эсэсаўскі, як "Ш". Відаць ля мяне Вам самае месца.)
Адкаль перарадрау пачатак? Не
Адкаль перарадрау пачатак? Не проста самому цiкава? Перакладчыкам не карыстаюся. А вершы дадам , калi дадому прыеду )
Ды й рэцэнзiю чакау )
А чаму стрэл ціхі? З
А чаму стрэл ціхі? З глушыцялем стрэльба? І адкуль яны тут, у Літве, гэныя маскавіты, што, тут вайна? Дык чаму тады рыцар невядома дзе бадзяецца, а не Радзіму вызваляе?
Цiхi- бо подлы-з-за, не
Цiхi- бо подлы-з-за, не бадзяецца-дадому едзе(адваявауся). А тое недабiткi
не благі верш
не благі верш