Адбалела незагойнай ранай памяць,
Выліўшыся фарбамі карцін.
Ды не засціла тугой пакуты замець
ні любоў, ні веру, ні пачын.
Хоць душа параненаю птушкай
Залятала ў творчасць зноў і зноў,
Але спелы ўспамін надзею гушкаў,
Славіў мужнасць, вернасць і бацькоў.
Сёння з намі ён з карціны кожнай
Размаўляе моваю дабра.
Кажа нам: жывіце асцярожна,
Памяць не шануе ліхвяра.