А ты ўяві, што мяне не было,
што я толькі сон, летні сон і не болей.
Выконвай сваю нудна-шэрую ролю -
жаданае шчасце ў вечнасць сплыло.
Калі ж раптам зноў паласне бліскавіцай
па сэрцы каменным ружовы ўспамін,
ідзі за туман, дзе зарой-зараніцай
мы ткалі жыццё, не лічылі хвілін.
Ідзі, мой каханы, і не азірайся.
У казкі павінен быць добры канец.
Не хібіць душою ты толькі старайся,
і шчасце нас зноў павядзе пад вянец