Люблю, сябры, калi за рэчкай гасне дзень,
Схаваушыся лясоу у таемны цень,
Цi пад галiнамi пустэльныя арабiны,
Глядзець сiнiя, тумановыя далiны,
Тады прыходзiць Пан з натоупам пастухоу;
Скачуць наукола мяне дзе аксамiт лугоу.
Ды часцей жа бог авечак з летуценнем
Аб'явiцца, прыузносячы святое натхненне:
Галаву рагатую цешыць лёгкая падзейка,
У руцэ кубак, а у другой - жалейка!
Вучыць заспяваць; i я пад шатамi за справы!
Граю ды пяю шчаслiвы й без славы.