Кіеў. Ноч. Дзесьці брэшуць сабакі.
Адбіваюць куранты час.
У кацялку і заношаным фраку,
Жуючы абцінкі каўбас -
Ад каўбас каштоўнейшых, з мяса -
Піяніст выходзіў з шато.
Яму знакам зорнага часу
Крыкі ўслед завадных пітухоў.
- Ну, а дома? - Вядома, што дома,
Не чакаюць: "знік бы, ці што"...
Ўсе бліны да апошняга комам,
Ў кулаку - не сініца, нішто...
- Пачакай... Так, можа, вярнуцца,
Накаціць, як учора, з гарла?
Хай рыдае наёмная муза,
Раз твая памерла-сышла !
Пастаяў піяніст на парозе,
Ноч паслухаў, гадзінік, сабак...
Па якой ён пайшоў дарозе
Я не ведаю, што і як....
рамантыка, як у А.Блока
рамантыка, як у А.Блока