Прабач мяне за ўсе...
За пылкае каханне,
Якім жіву я серцам і душой.
Хвіліны без цябе - цяжкое пакаранне,
Але ж і літасці таксама не прашу;
Прабач, што па начах, пісаў няўмела да цябе,
Свае я думкі,хваляванні песні ,што напявала сердца мне.
Прабач, што не такі - якім павінен быць.
Пакутую, хварэю я табой.
Прабач, яшчэ жывы, з параненай душой ,
Там рэшткі полымя згасаюць,
Няхай каханне згіне разам з ёй.
Надзеі ўжо няма...
Прабач мяне за ўсё!
Замнога памылак - палкае,
Замнога памылак - палкае, сэрдцам, коскі не там, дзе трэба. І з рыфмамі трэба працаваць - цябе-мне, душой-прашу - гэта не рфма і нават не рфмоід. Апошні радок увогуле павіс у паветры, не звязаны з іншымі. Эмоцыя ёсцЬ, але з-за дрэннай тэхнікі яна змарнаваная... А шкада.
Дзякую за добрую - гэта мой
Дзякую за добрую - гэта мой першы верш =) Ёсць куды ісці...)
Я яго пакінуў такім які ёсць
Я яго пакінуў такім які ёсць наўмысна...ен такі ж я к мае пачуцці... такія ж памылковыя