Мы кожны раз
І кжную гадзіну
Не бычым прастаты и глыбіні
У нашым , вельмі моцным
І цудоуным міры
Мы толькі кропелька
У гэтым жа міры
І людзи , што не бачаць шчасця
Якое хоць і блiзка каля iх
І гэта сумна ,
вельми сумна , дружа
Што ты не можаш сляпым дапамагчы.
Бывае , што сляпы цябе спытае
Што для цябе шчасце , чалавек
А ты тады ,
У адаказ яму
Ня знаю - гэта i будзе твой прасты ответ
Мы забываем аба усiм
Крамя сябе
І гэта наша моцная праблема
Бо без шчасця - ты не чалавек
І помни ты , дружок, аб гэтым.
Джульета