Бачыш, першыя праменьчыкі сонца ско́кнулі, -
адразу абуджаецца ўсё ў навако́ллі нао́гул.
Праменьчык трапляе ў маё акно і валіцца
ў мае заплюшчаныя вочы, арганізм прачынаецца.
Хто́сьці рана ўстае - таму БОГ дае.
Я ўзнімаюся і ў падворак выхо́джу:
- якая прыгажо́сць ранішняга лета, о Божа!