Ляжаў маленькі камячок,
Дрыжэў ад восеньскага ветра.
І нібы скрыпача смычок, -
Выводзіў жаласнае рэтра.
Суседскі хлопчык-малышок, -
Катка, які шукаў прытулку, -
Пачуўшы кволы галасок,
Схапіў і стрэлам па завулку.
...Не заўважаў на сцежцы лужын.
Ён лашчыў ручкай белы шоўк:
“Цябе я не пакіну, дружа!
Ты болей не ўцякай, Пушок!”