Дзяцінства час! Яго як не было...
Ды як жа быць яму у маім ранку,
Калі вакол страляла і гуло,
Бяда не адыходзіла ад ганка.
Дзяцінства, дзе ты?!
Мо за плугам ты?!
А можа за калючай бараною?!
...Як побач ты і як далёка ты,
Украдзенае страшнаю вайною.
...Дзе, на якой з тых агнявых дарог, -
Ты з голадам і горам у абдымку, -
Туліла клуначак ля босых ног.
І на якім чыгуначным прыпынку
Зышло?.. Шмат год
Мінула з той пары...
Як пагляджу навокал
мне здаецца:
На школьным ці
на ясельным двары
яно вось-вось званочкам
засмяецца.
1969 год