Зорка падае долу, бы перасьпелы яблык –
Бойка на зорным полі – Бог змагаецца з д’яблам.
Крочаць па небе грозна богавы й чортавы войскі,
Зь неба страсаючы зоры проста на нашую вёску.
Неба рыкае громам, лье на зямлю няспынна,
І наліваюцца кроўю цяжкія гронкі рабінаў.
Коцяцца валам грымоты, крэсьляць абсяг маланкі,
І не сьціхае бойка аж да самога ранку.
Валяцца на абшары перасьпелыя зоры,
Падаюць у гушчары ды ў лясныя азёры.
Бойка ўжо адгрымела, сьцішыліся нябёсы,
І перуновыя стрэлы стынуць у ранішніх росах.