“Многа ведаў – многа журботы”.
Звесіў ногі, ды й сяжу…
Пачасаў патыліцу…
ВаласІны, як лапшу,
прымацавАўшы слІнцаю…
Выпіць кавы нешта мне…
Ці, ўсмактавАць яЕшню…
Вось была б у мяне Шаганэ…
ЗгатавАла бы лепшае нешта…
Мыю морду – Дон Кіхот,
а не я, з люстЭрка, нейкі…
Я ж таксама – ідыёт,
а няма у мяне Дульцынеі…
Завясьці варОжасць кроўную…
Гэту самую вендэтту…
Дык Рамэу я ня рОўня…
Плюне на мяне Жульетта…
Я палез бы ў Пекла, ў Рай,
калі хто пакліча…
Хоць кладзіся-памірай,
бо няма і Беатрычы…
11 верасня 2013г.
**( патыліца –затылок; слінцаю-слюнкою; яЕшня-яичница;
згатавАла-приготовила; лепшае нешта-что-то лучшее;
люстЭрка-зеркало; варОжасць кроўная-кровная вражда;
пакліча-позовёт).
Лепш кладзіся і памірай, бо
Лепш кладзіся і памірай, бо займацца такой бязглуздай пісанінай - сорам і ганьба!