А раптам, магчыма…
Між сёння і ўчора,
між сёння і заўтра
адвечнае нашае шэсце.
Растанне — бы прорва…
І зараз, магчыма,
нялюбыя вусны
цалуюць і шэпчуць:
—Ты
самая лепшая ў свеце
жанчына…
І зараз, магчыма,
нялюбыя рукі
грабуць у абдымку…
Нялюбае — глыбаю мулкаю
цела…
А раптам,
вось, возьме й нахлыне
праменне світання —
нястрымнаю плынню
вялікае наша каханне…
!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!