Я не скажу, што бачыў свет.
Але на моры і на сушы
Жывых людзей жывыя душы
Ў маёй пакінулі свой след —
To след гаючы, то балючы.
Ды чалавечае бяды
У час балючых з ёй заручын —
Куды найбольшыя сляды.
У час удачы ці няўдачы
Ў самім табе душу бярог,
Так ці накш цябе іначыў
Так званы болевы парог.
З табой лучыў і свет няблізкі,
Каб голас сэрца не глушэў:
Для болю іншых быў ён нізкі,
А для твайго — усё вышэў.