Дзяўчына ў празрыстай спадніцы
Трымае рамонак ў далоні.
Трымцяць па дарозе машыны,
Кудысьці спяшаюцца. Мабыць,
На свята дзяржаўнага кшталту,
Купалле ці Дзень Навальніцы,
І трэба хутчэй у сталіцу,
Каб трапіць на файны салют.
- Дзяўчына, чаму не спяшаешся?
- Я проста ўсё пераблытала
І выйшла ў чорны кастрычнік
У кароткай празрыстай спадніцы
Без боцікаў і капялюша.
І цела дзяўчыны дрыжыць,
Рамонак злятае з далоні
І раптам становіцца птушкай.
- Куды ты, куды ты ляціш?
- На свята дзяржаўнага кшталту,
Бо хутка пачнецца салют,
А гэта дурная паненка
На вуліцу выйшла ў спадніцы.