Самота Радзімы.
Здалося мне,
што нехта кліча,
і просіць ціха дапамогі…
загадкавая гэта
акалічнасць –
скавала ногі…
Куды ж тут бегчы ?
Ратаваць каго тут ?
А сэрца –
разрываецца, і енчыць,
ад невядомай мне
балючае самоты…
Закрыў я вочы,
ўпрогся пачуццЯмі
у навакольнасць асяроддзя –
а нехта ж плача,
як дзіцяці,
пакінутае Багародзіцай…
Я доўга жыў на гэтым Сьвеце,
каб плач са стогнам – не спазнаць…
Радзіма жальбіцца,
нам – яе дзецям…
І зубы сцяў я –
каб ў самоте,
самомому мне
не застагнаць…
*+*
11 сакавіка 2014 г. …ноччу…
*(здалося – показалось; нехта кліча – кто-то зовёт; дапамогі – помощи;
загадкавая – загадочная; акалічнасць – обстоятельство; бегчы – бежать;
ратаваць – спасать; енчыць – стонет; ад невядомай – от неизвестной;
балючае самоты – болезненной тоски; пачуццЯмі – чувствами;
навакольнасць асяроддзя – окружающая среда; са стогнам – со стоном; жальбіцца – жалуется; сцяў – сжал,сцепил