За перыметрам падзеяў ардынарнаю
катрынкай,
паслядоўна дні з гадамі і стагоддзямі
сплылі,
і пластамі напласталі з трылабітамі ў
абдымку
людзі ў кураве і сажы пад паверхняю Зямлі.
Усё цякуча ў свеце гэтым – ад віна да
горных пашаў,
ад расы да дыму ў лёгкіх з катаваннем
альвеёл,
толькі кроў гусцее зразу, порах убірае
прагна,
смерць, яна і масу косіць, і суб'екта
аднаго.
Ў Вечнасці няма аблічча, ані формы, толькі
космас,
абыякавы й халодны з выбліскам далёкіх
зор,
нам яны арыенцірам слізгацення па сусвеце
без адрыву ад зямнога магнетызму і любві...
цікава
цікава
цікавы верш
цікавы верш