Ты жывеш разумеючы мала,
У жыцци табе што патрэбна?
Скачаш з мары на мару у паветры...
Людзи- людцы, а дзе ж ваша месца???
Можна клясца на книжках усяляких,
Трымаючы сэрца у далони,
Тольки справе сваей ты адданы
Прад сабою и усцяж прад сабою.
Выйсци у свет мы душою ня крыудзим-
Нараджаемся сами сабою,
Зразумеушы свой кошт,- мы згинаем,
Прыкрываючыся Роднай зямлею.
И падзяку пачуушы аднойчы,
Ад Гасподзя нашага- Бацьки
У нябесах адчуеш свабоду,
За якую жыцце и састрациу...
Арсень Прэсны