Так. Адышоў.
І можа саступіў
непамяркоўнасці імгненні...
Не ўзрушыў,
і не зусім забіў
званы, што сціхлі без надхненняў.
Не закружыў,
не нардзіў нарыў,
які б хоць сёння ў сэрцы краваточыў...
Я проста так цябе згубіў.
Я проста так цябе згубіў.
І ў мяне не хопіць сіл быць побач.
Крыщдна, што добрым людзям
Крыщдна, што добрым людзям пишуцца вершы з недарэчными памылками!(
Калі ў Вас атрымаецца
Калі ў Вас атрымаецца выправіць "крыщдна" на "крыўдна", дык каліласка выдаліце і гэты мой верш. Цалкам згодны з Вамі наконт памылак.
Зрок, недакладнае валоданне кампутарам, ды і, "прама скажам", дастаткова забытая гарадская адукацыя, яшчэ савецкага часу таксама прысутнічала ў момант адпраўкі верша на сайт.
Тым не меньш мой верш-каментар да верша Кандрата Крапівы "Шлях да ісьціны" пад назвай "Холера ясна" і гэты сайт роўненька перавёў у лік вершаў Кандрата Крапівы.
Такім чынам атрымліваецца, што памыляемся мы ўсе. У тым ліку і сёнешнія нябожчыкі.(
Хіба ж не відавочна, што і Кандрат Крапіва памыліўся? З таго, што не напісаў верш "Холера ясна?)
Дзкуй за ўвагу, госць.
Влодзя, па-першае --
Влодзя, па-першае -- "Вітушку". Прозвішча папраў абавязкова! Па-другое -- я з табой заадно. А верш слабы.
Дзякуй за водгук. Верш і
Дзякуй за водгук. Верш і сапраўды зроблены. Зроблены тэрмінова, як і вядомая савецкая песня "Вставай страна огромная, вставай на смертный бой..."